Lekcja w klasie mundurowej ,,Zbrodnia w Ponarach białą plamą?”

     Dnia 26.04.2018 r. uczniowie 2 klasy Liceum Ogólnokształcącego proobronnego uczestniczyli w lekcji języka polskiego realizującej jedno z zadań „Pilotażowego programu wspierania przez Ministerstwo Obrony Narodowej Szkół Ponadgimnazjalnych prowadzących klasy mundurowe”. Uczniowie pod kierunkiem pani Aleksandry Grochali - Hawrylewicz zgłębili temat tzw. zbrodni ponarskiej przede wszystkim w oparciu o reportaż Józefa Mackiewicza pt. ,,Ponary – Baza”, który znalazł się na liście tekstów kultury zaproponowanych przez MON do omówienia w ramach realizacji w.w.  programu. Lekcja rozpoczęła się zaprezentowaniem przez dwóch uczniów wyników ankiety, której celem było rozpoznanie, na ile zbrodnia w Ponarach jest znana młodzieży naszej szkoły  oraz wybranej grupie dorosłych mieszkańców Lubania. Wyniki ankiety w pewnym stopniu pozwoliły udzielić odpowiedzi na pytanie, które było mottem przewodnim lekcji: ,,Zbrodnia w Ponarach białą plamą?”. Okazało się, że zdecydowana większość ankietowanych nigdy o niej nie słyszała, mimo że mówi się o niej jako o największej kaźni Polaków na północno-wschodnim terytorium II Rzeczypospolitej. Przeważającą część ofiar stanowili Żydzi narodowości polskiej. Wśród zamordowanych było ok. 20 tys. Polaków, głównie elity intelektualnej Wileńszczyzny (wśród nich – Bronisław Komorowski, stryj byłego prezydenta, który otrzymał imię po tragicznie zmarłym krewnym). Lekcja stała się również okazją do przybliżenia sylwetki autora reportażu – Józefa Mackiewicza, zdecydowanego przeciwnika nacjonalizmu i komunizmu. Uczniowie mówili o jego życiu i poglądach oraz okolicznościach, w których stał się naocznym świadkiem jednej z egzekucji w Ponarach, którą opisał w swoim reportażu i w odniesieniu do której użył określenia ,,rzeźnia ludzka”. W czasie prezentacji uczniowie przywołali również postać Kazimierza Sakowicza, dziennikarza dokumentującego  zbrodnie w Ponarach. Dzień po dniu zapisywał informacje o egzekucjach i liczbie ofiar. Następnie karteczki z zapiskami umieszczał w butelkach po wodzie mineralnej i zakopywał w ogrodzie. Sam Sakowicz został zamordowany przez oprawców, którzy zauważyli jego zainteresowanie zbrodniami i w ten sposób chcieli się pozbyć świadka. Na szczęście po wojnie zapiski zostały odnalezione i stały się jednym z najważniejszych świadectw ,,wileńskiej Golgoty”.
    Lekcja, której głównymi autorami byli uczniowie, stanowiła kolejną podróż klasy mundurowej w tragiczną przeszłość Polski. Jej najważniejszym celem było poznanie przez uczniów zbrodni ponarskiej, która przestała być dla nich ,,białą plamą”.